Menu główne
Medynia Łańcucka jest położona na Płaskowyżu Kolbuszowskim w gminie Czarna, 16 km na północny zachód od Łańcuta. Jej zabudowa ciągnie się wzdłuż płytkiej doliny potoku Pogwizdówka. Medynia usytułowana jest przy drodze z Łańcuta do Sokołowa Małopolskiego, liczy 419 ha i 704 mieszkańców. Wieś Medynia została założona przez Stanisława Stadnickiego, dziedzica łańcuckiego, na początku XVII w. Pierwotnie nazywała się Stadniki. Na początku dzieliła się na Stadniki Wielkie i Stadniki Małe. W ok.1620r. w czasie wojny Stadnickich z Opalińskimi, właścicielami Leżajska, została zniszczona a mieszkańcy wymordowani. W 1650r. wieś ponownie lokowano, osadzono tu nowych osadników z Bratkowic. Medynia Łańcucka wchodziła w skład włości łańcuckiej później została włączona do dóbr rzeszowskiej gałęzi rodu.